yaşam

Meçhul kadınlar anıtı


BÖYLE bir anıt dikmek istiyorum işte...


Meçhul kadınlar anıtı...

Gazetelerin arka sayfa güzellerinden uzakta...

Üçüncü sayfa acılarından yapılmış bir anıt...

Mahcup ve masum intiharlarla boyanmış.

Annelerin gizli gizli ağladığı recmler, dayaklar, cinayetler halinde...

Sığınma evlerinden kaçıp sığınacak yer arayan o kadınlar için...

Anıtın üzerinde şöyle yazsa mesela:

“Sen hiç bir gece yarısı kendini zifiri bir odaya kapattın mı? Elinde kemer kapıya yüklenmiş bir erkek, içindeki bütün hayvanları salmış. Göğsünü ve kapıyı yumruklarken...Öl desen ölemezsin. Babana gitsen almıyor. Annen zaten kendi kaderinin altında inliyor...”

İşte yine böyle bir üçüncü sayfa acısı çarptı beni.....

13 yaşındaki N.Ç.’nin tecavüz davası...

Karşısında tam 27 erkek... Kimisi köy korucusu, kimisi esnaf...

2003’ten beri sürüyor bu mahkeme...

Bilmiyorum kaç mübaşir, kaç avukat, kaç savcı değişti...

7 yıldır “gözleri bağlı” bekliyor adalet...

7 yıldır elleri bağlı bekliyor N.Ç... O iğrenç tecavüz anını her duruşmada yeniden yaşayarak bekliyor.

Köy korucusu tutuksuz yargılanıyor...

3. sayfa acısı şöyle bitiyor:

“Mütalaada, 26 sanık hakkında 7.5 yıl hapis, 1 sanık için ise beraat kararı talep edildi. Duruşma 14 Eylül 2010 tarihine ertelendi.”

Ben bunu okuyunca içimdeki isyanları kaydedecek tek sütun bir yer bulamadım... Ne bir ajans ne bir TV haberi...

Hiçbir gazete sayfası almıyor bu ağırlıktaki bir acıyı...

Yalnız N.Ç. mi?

Doğudan batıya nice “meçhul kadın acılarıyla” doludur bu coğrafya...

O acıların haritasını çıkaramaya kalksanız yüzölçümü çığlık çığlığadır.

Zorla intihara sürüklenen küçük gelinler...

Siirt’te iki yaşındaki çocuğa tecavüz eden o vahşiler...

Mardin’de karnında çocuğuyla taşlanarak öldürülen Şemse...

Ya 14 yaşında A.Ç...

Çalıştığı tarlanın sahibi tecavüz etmişti. Annesi töre gereği tarlanın kenarında zehirli pide yedirip öldürmüştü.

Evinin balkonunda asılı bulunan M.U...

Aynı anda üç köyden üç küçük gelinin intiharı...

Mesela A.Ç... 15 yaşında 6 çocuk annesi... Kars’ta jandarmadan umudu kesince valiye sığınmıştı...

Peki ne oldu bu kadınlar. Şimdi neredeler? Hangi sığınma evinden kaçıp insanlığımızdan sığınma hakkı istediler...

Tutup bütün sokaklarımıza bir meçhul kadın adını versek.

Biliyorum ki, utançtan yürüyecek yer bulamayız...

İşte bu yüzden hafızamızın en yüksek tepelerine bir anıt dikmek istiyorum.

Meçhul kadınlar anıtı...

Arka sayfa güzellerinden uzakta...

Üçüncü sayfa acılarından geçip, içimizdeki bütün çıkmaz sokaklara doğru...

Bir meçhul kadınlar anıtı diksem...

Eğilir misiniz önünde...

fatih çekirge

ne güzel yazmış köşe yazarımız geçen gün tv de izleyince haberi sinir sistemim iflas etmişti bir an. bu nasıl bi olay? bu nasıl bi bakış açısı ?nasıl tahliye olabilir o hayvanlar?yazının başındaki olayda ruhu ve bedeni ölmüş küçük kız adalet bakanına bir mektup yazmıştı tahliyelerden sonra ve soruyordu bu olay ya sizin evladınızın başına gelseydi ? keşke bu soruyu bu ülkeyi yönetenlerin hepsi sorsaydı kendilerine ne mi oldu duruşmaya gelmeyen hayvanlar yüzünden dava ertelendi yazıklar olsun...